ฉินเซิน หนุ่มหล่อแผนกประติมากรรม เขาชอบงานปั้นมาก ๆ เขามีความฝันว่าจะเป็นนักปั้นผู้โด่งดัง ส่วนหยวนเฉียน สาวตัวเล็กเรียนแผนกเดียวกันกับฉินเซิน เธอกำลังเตรียมสอบเทียบโอนไปยังแผนกจิตรกรรม วาดภาพสีน้ำมัน แต่ด้วยที่เธอไปเข้าสอบไม่ทัน เธอจึงเรียนแผนกประติมากรรมต่อ เรื่องวุ่น ๆ ก็เกิดตั้งแต่ตอนนี้ ช่วงแรก ๆ ฉินเซินยังไม่ได้ชอบหยวนเฉียนสักเท่าไร เพราะเธอคอยแต่เอาปัญหามาให้ตลอด แต่เขาก็เต็มใจที่จะช่วยเธอ เมื่อได้รู้จักมากขึ้นเรื่อย ๆ สายตาที่มองกันกลับเปลี่ยนเป็นประกาย ความรู้สึกชอบเป็นยังไง พวกเขาก็ยังไม่รู้ตัวเลย จนมีเพื่อน ๆ มาคอยช่วยเสริมกำลังให้ ในระหว่างที่พวกเขากำลังสับสนความรู้สึกของตนเอง ซ่งซืออี้ หนุ่มหล่อจากแผนกเต้นรำ เขาตามหาเด็กสาวที่วิ่งเล่นและคอยปกป้องเขาเมื่อตอนเป็นเด็ก เขาปักใจเชื่อว่าเด็กคนนั้นก็คือ หยวนเฉียน เขาจึงพยายามทำให้เธอนึกถึงวันที่สดใสในวัยเด็กให้ได้ จึงทำให้ฉินเซินรู้สึกหึงหยวนเฉียนกับซ่งซืออี้มาก ๆ บางครั้งก็มีทะเลาะกับเธอบ้าง แต่เพราะว่าพวกเขาไม่เคยมีความรักมาก่อน ไม่รู้ว่าจะแสดงออกมาให้อีกฝ่ายรับรู้ได้ยังไง

เรื่องราวของหลินซีเด็กสาวจอมแก่นที่พยายามใกล้ชิดกับ หลี่จวินสิงเด็กหนุ่มหัวกะทิ ในขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขากำลังไปได้สวย พวกเขาก็ยังต่างวิ่งตามความฝันของตนเองด้วย

เรื่องราวปริศนาของขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่ในเขาคุนหลุน ซึ่งปกครองโดยห้าสกุล แต่แล้วหลายร้อยปีต่อมา สถานการณ์ผันผวน "ติงหย่วนซาน" ที่ดำรงตำแหน่งเทียนกวานในตอนนั้นได้หายสาบสูญ แต่ละสกุลแตกแยกกระจัดกระจาย ต่างฝ่ายต่างปกครองตนเอง เพื่อสมบัติในเขาคุนหลุน แต่ละฝ่ายต่างวางกองกำลังเตรียมก่อการร้าย "ติงอวิ๋นฉี" บุตรชายของ "ติงหย่วนซาน หลังจากได้รับโทรเลขจากผู้เป็นพ่อ จึงได้รีบเดินทางกลับมายังเซี่ยงไฮ้

เจียงจวินกับหยวนซ่วยเป็น “เพื่อนเล่นกันโดยไม่ได้คิดอะไร” เธอกลับไปคบหากับคนอื่น ผ่านไปหลายปี พวกเขาพบกันอีกครั้งในโลกธุรกิจ เขาคือนักลงทุนมือทอง แต่เธอคือมือใหม่จอมเซ่อซ่า ใครจะคิดว่าพี่ชาย “ที่โตมาด้วยกัน” และปกป้องตัวเองมาตั้งแต่เด็ก จะเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน กลายเป็นเจ้านายจอมเจ้าเล่ห์ของเธอ? และเมล็ดพันธุ์ของการแอบรักที่ฝังลึกอยู่ในใจของทั้งสองจะเบ่งบานออกมาเป็นความรักอย่างไรกันนะ?

ซีรีส์ “บอกว่ารักแล้วไม่คืนคำ” ดัดแปลงมาจากนิยายชื่อเดียวกันของซู่กวังถง เรื่องราวของความรักของเจียงเจิ้งหานและเซี่ยหลินซี ที่เริ่มก่อตัวตั้งแต่สมัยในรั้วโรงเรียน ยาวมาจนถึงเติบโตเข้าสู่สังคม ผ่านความผิดหวังต่าง ๆ มานักต่อนัก แต่ก็ไม่ย่อท้อต่อการตามฝัน เติบโตกันไปบนเส้นทางเดียวกัน